جهنم جان

بی نهایت دوستش میدارمش آغوشِ امن و مهربانی که هرگز ندیده بودم را. جهنم جان...

چند سال پیش تویِ دفترم نوشتم"فکر کردن به بعضی ها شبیه پیچیدن بویِ گازوئیل توی سینوس های آدم میمونه"بعضی از آدم ها جلویِ اینکه ما موجودات خوب و فرا زمینی که دست به برگ هایِ درختان میسایندو روی جدول کنار خیابون راه میرن باشیم رو میگیرن.اون آدمها به طرز واضحی نکبت بودن آفرینش انسانِ پست رو به ما یادآور میشن و مارو سرشار از کینه و نفرت میکنن تا ما با سیلِ حرفایی که دربارشون میزنیم نفرتمونو عق بزنیمو دوثانیه بعد زانوی غم هامونو درآغوش بگیریمو فکر کنیم که نه...من اون آدمی نیستم که پشت سر کسی حرف بزنم...اما چطور از تو متنفر نباشم؟چطور حجم تهو وارده رو بدون اینکه خودم رو هم به کثافت بکشم تحمل کنم؟بعضی از آدمها باعث میشن ما آدمهای خوبی نباشیم.ازین آدم ها متتفرم و آرزو میکردم که میشد تنفرم رو بی کثافت کاری روشون عق بزنم. جهنم جان...ادامه مطلب

همیشه ازش میترسمازینکه ازم عصبانی شه مثل سگ وحشت دارموقتی سرم داد میزنه تا چند روز آینده قلبم میزنه و به این فکر میکنم که روزگارمو چجوری قراره بخاطر کوچکترین خطایی سیاه کنه...همیشه...در همه ی زمان ها چیزایی وجود داره که بتونه به وسیله اونا روزگار منو سیاه کنهبهم زجر بده و خاکستر نشینم کنه...اون از همه ابزار برای شکنجه من از بچگی استفاده کردهاما گاهی درست بعد ازینکه سرم داد زد و به خودم اومدم دیدم دارم سکته میکنم که قراره چه سرنوشتی داشته باشم یهو به خودم نهیب میزنم که مگه بیشتر ازینم ممکنه آزارت بده؟دیگه میخواد چیکار کنه که نکردهاما چرا این آب هیچ وقت از سر من نمیگذره؟خسته امهمیشه باید تو زندگیم از کسی بترسمبترسم که با هر قدمی که برمیدارم روزگارم سیاه بشه...تف به این روزگاه که هروزش بالاتر از سیاهی رنگی میشه.... جهنم جان...ادامه مطلب